Afgelopen vrijdag op de verjaardag van Martijn met René gesproken. Naast enkele filosofische onderwerpen, een klein beetje kwantumfysica en een paar pittige stellingen met betrekking tot het Palestijnse vraagstuk, hebben we het ook over de input op deze Blog gehad. Hierover was hij slecht te spreken en nam zelfs enkel malen de term 'dooie boel' in de mond. Met als doel weer wat leven in de brouwerij te krijgen, beloofde hij mij een uitnodiging te sturen waarmee ik in staat was berichten te posten op jullie platform. Waar ik nog even dacht dat deze belofte in de beschonken nevelen van Café Cuba zou blijven hangen, vind ik tot mijn verbazing daadwerkelijk een uitnodiging in mijn inbox. Om het in mij gestelde vertrouwen niet te beschamen plaats is dit bericht.
Ik kan me echter voorstellen dat niet iedereen het hiermee eens is, of minstens inspraak wil hebben en nodig daarom een ieder uit zijn mening te geven. Ik zie mijzelf absoluut niet als een volwaardig lid van jullie illustere genootschap, maar eerder als een wormvormig aanhangsel dat zo af en toe een bijdrage levert. Ik ben zeg maar de blinde darm van jullie Blog, het zit er wel maar je hebt er eigenlijk niks aan. Je kunt ook prima zonder en als hij begint te irriteren laat je hem gewoon weghalen.
Ik hoor het wel,
Barry
2 opmerkingen:
met 1 post is het nivo op deze kwakkelende Blog direct gestegen. Literatuur met een hoofdletter, maak het niet te gek, dan durf ik namelijk niet meer met platvloerse humor aan te komen
Ach...de echte musmetiers hadden ook meelopers, bijblijvers, jaknikkers, hielenlikkers enz enz. WElkom!
Een reactie posten