MAJAVE

En zo zet ik mijn drang naar schrijven voort. Gewoon via de musketiers, dan word ik tenminste nog gelezen. Bijna woonde ik op een perfecte plek in de hoofdstad, maar op het laatste moment ketste het af via een loting (de laatste tien). Mijn vrouw wordt ontslagen vanwege het krijgen van een kind (te duur), twee van mijn vrinden hebben vaders die ziek zijn. Qua ernst absoluut in omgekeerde volgorde, maar het is een rare tijd, de afgelopen tijd.Misschien ben ik wat emotioneel gevoelig omdat ik over 6 weken vader word, en een vrouw met een overdaad aan hormonen thuis heb zitten (niet lullig bedoeld lief). En daarbij 40 jaar geworden, dus een midlife kan het ook zijn. Dat is het eigenlijk niet omdat ik vooruit aan het kijken ben. De laatste tijd hoor ik teveel droevige zaken en bepaalde dingen die ik wil, gaan steeds niet door. Het narcisme is weggevlogen uit onze Tinus en ik spring van de hak op de tak en wil binnen een korte tijd een fantastich leven maken voor mijn (ons) kroost. Sommige zaken vergen veel tijd en ik zal geduld moeten bewaren. Alles vliegt letterlijk door mijn hoofd...ontevredenheid en euforie wisselen elkaar af met hoge snelheid. Ja ik weet het, eerst moet je van lezelf houden, voordat je je echt kan overgeven aan iemand (of het leven) anders. Dat cliche gaat niet meer op, ik houd nu al meer van het kind in de buik van mijn vrouw dan van mijzelf. Voor het eerst voel ik hoe het voelt om voor iemand te gaan leven. Ik ben (nu al) een stuk strijdbaarder en ambitieuzer (schrijf ik dat goed?) geworden puur en alleen door de komst van het wonderkind....het slaat een generatie over..mijn vader was ook briljant (drinker). Al mijn vrinden met kinderen herkennen dit gevoel misschien, uitzonderingen daargelaten ;) Zoals jullie al weten knal ik mijn hart zo af en toe even op het net, dat lucht mij altijd op en kan ik mijn bloed eens ventileren. Vergis jullie niet, ik heb veel vertrouwen in de toekomst en mijzelf, en mijn onderliggende ontevredenheid, en het krijgen van een kindje, zal mij vooruit katapulteren in deze haastige kleine wereld. Het voelt een beetje aan als starten en ik voel mij nog steeds jong en naief. Naief, jong, onzeker en ontevreden zijn prima trefwoorden aan het begin van een fris en nieuw bestaan.

Tijn - de ideale man -